یک جایی که بوددورازاین شهرپلشت,
یک جایی که نباشندهمه آدمهازشت,
آری خواهم رفت,روبه سوی خورشید
ودگربازنخواهم گشتن,

عالیه ممنون .

اندرین دیرفنا,من ندارم صنمی باهمه این مردمها,خسته زین آدمکان کوکی
عاقبت خواهم رفت,تابه سرمنزل عشق
تابه صحرای جنون,

عاقبت خواهم رفت ...

آدم ! اين كلمه خيلي آشناست !!!

آره رضاجان,ازتهران عاقبت خواهم رفت,به شهرمادری ام شیراز,گربمیرم روزی درکنارحافظ بهتراززنده بودن دراین ناکجاآباداست...

منظور از نا کجا آباد کجاست؟؟؟منظورتون تهران که نیست احیانا؟/؟

نوشاجان:من خودم ازابتدایی تااتمام تحصیلاتم تهران بودم وشیرازفقط به دنیااومدم.اونم بخاطرجنگ وشایعات موشک باران تهران به

شیرازرفتیم شهرمادریم.ولی کلا شیرازیهاآدمای شادی هستندوازته دل میخندند.اون موقع که بچه بودیم چیزی سرمون نمیشدولی کم کم که

یزرگترشدم چیزی که نظرموخیلی به خودش جلب کرداین بودکه این جماعت ازته دل نمیخندیدندواگرکسی میخندیدبادست نشون هم میدادنش

انگارگناهی چیزی مرتکب شده باشه
اکثراتوخودشون بودند,تداوم خانواده صمیمیت,عشق وهمزادپنداری دراین شهرمعنانداشت,افسردگی

واسترس تنهاسوغات مردم این کلان شهربودکه باخودشان به هرجامی بردند
همه برای بقاتلاش میکردندودرکل زندگی نمکردندمیجنگیدندتا

زنده باشند,آری زندگی یابهتربگم بقا به هرقیمتی.آیااینهاکه تنهاگوشه ای از
وصف این کلان شهراست توصیف ناکجاآبادنیست.nima

زنده باشند,آری زندگی یابهتربگم بقا به هرقیمتی.آیااینهاکه تنهاگوشه ای از
وصف این کلان شهراست توصیف ناکجاآبادنیست.nima

زنده باشند,آری زندگی یابهتربگم بقا به هرقیمتی.آیااینهاکه تنهاگوشه ای از
وصف این کلان شهراست توصیف ناکجاآبادنیست.nima

وشایان ذکراست که تمام فامیل پدرم ازقلهک تاسعادت آباداملاک بیشمار
دارندوهمگی خلبان ونظامی های عالیرتبه هستندولی باهمه

این اوصاف این دلیل نمیشودکه بخواهم ازحقیقت طفره رفته وتهران را مدینه فاضله بدانم,من نویسنده ای هستم که واقعیات رادیده و

می نگارم,همه جای ایران سرای من است.nima

عالی بود نیمای عزیز .

سلام رضای عزیزفدات شم نظرلطفتونه